به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چهره‌های شاخص ۱۴۰۲ ورزش ایران را بشناسید

تاریخ انتشار: ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۳۵۹۱

 آنچه در ادامه آمده اشاره به برخی از شاخص‌ترین‌های ورزش ایران در سال رو به پایان ۱۴۰۲ است در این فهرست به خیلی‌های دیگر، مثل علی پاکدامن در شمشیربازی، رضا لسانی و ترانه احمدی در اسکیت، مهران برخورداری در تکواندو، هانیه رستمیان، امیر جوهری‌خو و بابک یگانه در تیراندازی، ملیحه صفایی در شطرنج، فرزانه فصیحی و حسین رسولی در دوومیدانی، مشکات‌الزهرا صفی در تنیس، فرانک پرتو‌آذر در دوچرخه‌سواری، مسلم اولاد‌قباد در فوتسال، اسلام جاهدی در قایقرانی، سجاد گنج‌زاده و آتوسا گلشاد‌نژاد در کاراته، محمدرضا صفدریان و محسن بهشتی‌راد در یخنوردی، زهرا کیانی و یوسف صبری در ووشو، افسانه حسامی‌فر در کوهنوردی و رضا علیپور در سنگنوردی هم می‌شد اشاره کرد، نفراتی که اسم همه آنها در فهرست بهترین‌های سال ورزش ایران در ۱۴۰۲ دیده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال ۱۰ چهره شاخص‌تر نفراتی هستند که در ادامه اسامی آنها را می‌خوانید:

هادی چوپان؛ بهترین ورزشکار سال

گرگ ایرانی. بهترین بدنساز حال حاضر دنیا به ادعای خیلی از کارشناسان. قهرمان بدون ادعای ایران. مردی که بعد از قهرمانی‌هایش، نه درباره خودش که مدام درباره ایران و مردم وفرهنگش سخن می‌گوید. هادی چوپان، بدون شک یکی از نامی‌ترین ورزشکاران تمام تاریخ ایران است. اگر ۵ سال پیش می‌گفتید قرار است یک ایرانی قهرمان مسترالمپیا یا آرنولد کلاسیک شود، مخاطب صحبت‌تان احتمالا به شما می‌خندید. کسی باور نمی‌کرد در این سطح از مسابقات دنیا که بزرگانی، چون فیلکس ویلر، کوین لوورون، شان ری، ناصر الصونباطی و خیلی دیگر از بزرگان به قهرمانی در آن نرسیدند، یک ورزشکار ایرانی بتواند روی استیج برود و قله را فتح کند. اگر این حرف را هرکسی می‌زد، همه تصور می‌کردند دیوانه شده. هادی چوپان، اما از روز اول، سودای قهرمانی را در سر داشت و در مصاحبه‌ای معروف گفته بود: «بزرگترین آرزویم این است که در مسترالمپیا قهرمان شوم، چون ایران و ایرانی همیشه قهرمان است.» شروع قصه هادی و استیج قهرمانی المپیا، از رفاقت و همکاری او با هانی رامبد آغاز شد. هانی بزرگترین مربی تاریخ بدنسازی است.

 مردی که تابه حال قهرمانی‌های متعددی دراین رقابت‌ها به دست آورده. در ۱۴سال گذشته اکثر ورزشکارانی که قهرمان شده‌اند شاگرد او بوده‌اند. از جی کاتلر بگیرید تا فیل هیث و هادی چوپان و درک لانسفورد. با هانی رامبد، هادی چوپان به اوج رسید و علاوه بر قهرمانی در المپیا، توانست چندی قبل آرنولد کلاسیک را هم فتح کند، یعنی دومین رقابت‌های معتبر بدنسازی جهان را. می‌گویند قهرمان آرنولد کلاسیک معمولا قهرمان مسترالمپیا می‌شود و حالا تمام ایرانی‌ها همراه با هادی آرزو دارند او در سال۱۴۰۳ بتواند برای دومین بار در عمر حرفه‌ای خود، قهرمانی مسترالمپیا شود. بدون شک پرورش اندام ایران را باید به قبل و بعد از هادی چوپان تقسیم کرد. در دوره قبل از او، اولین ورزشکار ایرانی که پا به عرصه مسترالمپیا گذاشت شهریار کمالی ملقب به کینگ کمالی بود. البته او در آن زمان با تابعیت آمریکایی در مسابقات حاضر می‌شد ولی بعد‌ها گفت نماینده ایران بوده. کمالی سال۲۰۰۱ و پس ازحضور درآرنولد کلاسیک و کسب مقام چهارمی، به مسترالمپیا رفت و به مقام دهمی رسید.

سال بعد نیز در جایگاه هفدهم قرار گرفت. نفر بعدی بیت‌ا... عباسپور، چهره فقید و دوست‌داشتنی پرورش اندام ایران بود که در مسترالمپیای ۲۰۱۳ روی استیج رفت و به مقام هفدهمی رسید. او در آرنولد کلاسیک بزریل هم نهم شد. در سال ۲۰۱۴ هم در دسته ۲۱۲ پوند مسترالمپیا به جایگاهی بهتر از پنجمی نرسید. در سال ۲۰۲۲ هادی چوپان با کمک هانی رامبد، مسترالمپیا را فتح کرد. او امسال نیز به مسابقات رفت و با ناداوری نایب قهرمان شد. چوپان در ادامه موفقیت‌های تاریخی خود، راهی آرنولد کلاسیک شد و توانست سامسون دائودا یکی از برجسته‌ترین بدنسازان دنیا را شکست دهد و عنوان قهرمانی را مال خود کند تا نامش کنار بزرگانی، چون رونی کلمن، جی کاتلر و... قرار بگیرد. بدون شک هادی چوپان چهره سال ورزش ایران است. مردی که با تمام ناملایمات و بی‌هیچ حمایت و کمکی، پرچم ایران را در قلب لاس‌وگاس و اوهایو برافراشت. او بعد از چنین افتخاراتی آنقدر فروتن بود که درباره خودش حرف نزند، بلکه درباره مردم ایران سخن بگوید. هادی گفت: «ایرانی‌ها از بدو تولد قهرمان هستند.» چوپان حالا نه تنها بهترین بدنساز تاریخ ایران که یکی از بهترین بدنسازان تاریخ دنیاست. او در سال ۱۴۰۳ هم به مسابقات مسترالمپیا می‌رود و کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند با این بدن فوق‌العاده می‌تواند برای دومین بار قهرمان رقابت‌ها شود. فراموش نکنید در سالی که ورزش ایران به موفقیت چندانی دست نیافت، او بهترین ورزشکار سال بود و قهرمانی‌اش در آرنولد کلاسیک مثل بمب صدا کرد. 

ناکام سال؛ تیم‌ملی فوتبال ایران

فوتبال قرار بود در سال ۱۴۰۲ یک لحظه تاریخی برای ایران خلق کند. همه منتظر پای تلویزیون نشسته بودند تا با چشم خود فینالیست شدن تیم‌ملی را در جام ملت‌ها ببینند، به همین دلیل وقتی توپ علیرضا جهانبخش در ثانیه‌های آخر به تیر دروازه قطر برخورد کرد، ملت به چشمان خودباور نداشتند. آنها باور نمی‌کردند این آرزوی بزرگ در آن لحظه پرپر شده باشد. کسی باور نمی‌کرد این نسل از فوتبال ایران باترکیبی ازبازیکنان مستعد و لژیونر، از فتح آسیا بازبماند. جام ملت‌های قطر بهترین فرصت ممکن برای رسیدن به طلای آسیا بعد از چند دهه بود. یعنی بیش از۴۷سال. این بار ماموریت به امیر قلعه‌نویی رسید تا با یک مشت بازیکن با‌تجربه و نامی، شانس قهرمانی را امتحان کند. کلا این جام برای ایران جامی پر فراز و نشیب بود. معمولا یک بازی خوب بودیم و یک بازی بد. اوج کار تیم‌ملی شکست دادن ژاپن بود؛ ژاپنی که قبل از جام تمامی تیم‌ها از جمله آلمان را با ۴ گل قلع و قمع کرده بود. هرچند آنها در طول جام ملت‌ها خوب نبودند ولی به هر حال بردن‌شان در مرحله یک چهارم، سخت و غیرقابل پیش‌بینی بود. تیم‌ملی، اما با این‌که با اتخاذ یک تاکتیک درست توانست در واپسین لحظات بازی ۲ بر یک برنده مسابقه شود گویی ماموریتش همانجا تمام شد! میزان خوشحالی بازیکنان تیم‌ملی، انرژی عجیبی را آزاد کرد، طوری که انگار قهرمان جام شده بودند. این تصاویر همه را یاد آن جمله معروف خداداد عزیزی انداخت که گفت: «وقتی آمریکا را در جام‌جهانی ۹۸ بردیم، واکنش‌ها در مملکت طوری بود که انگار جام برای‌مان تمام شده است.

همان‌جا بود که حذف شدیم نه در بازی با آلمان.» تیم قلعه‌نویی هم انگار در بعد از همان بازی با ژاپن حذف شد چراکه در دیدار نیمه‌نهایی برابر قطر، نشانه‌هایی از آن تیم منسجم را نداشت. اکرم عفیف قطری هر کاری که می‌خواست در زمین کرد و همه شاهد افول علیرضا بیرانوند و ساختار دفاعی تیم‌ملی بودند. این یک شکست محض بود. یک باخت و یک جام نا‌امید‌کننده. جامی که البته عده‌ای به شوخی می‌گفتند اگر قلعه‌نویی آن را می‌برد، مغز ملت را سوراخ می‌کرد. پربیراهه هم نمی‌گفتند. او در یک تورنمنت بین‌المللی حرف‌هایی می‌زد که عجیب بود. از این‌که یحیی گل‌محمدی بهترین مربی ایران است یا منتقدانش فلان هستند و چرا کارشناسان در تلویزیون ایران فلان گفتند و ۱۵سال پیش ۳۰۰ مقاله علیه او نوشتند و مربی خارجی را می‌پرستند و به ایرانی بها نمی‌دهند و حرف‌های نامربوط دیگر. عده‌ای هم می‌گفتند اگر امیر این جام را می‌برد، عصر جدیدی در فوتبال ایران آغاز می‌شد. عصر امپراطوری امیر قلعه‌نویی و نفوذ باورنکردنی او در فوتبال. همین حالا می‌گویند امیر در لیگ نفوذ زیادی دارد و با اجازه او بعضی مربیان انتخاب می‎شوند! محمد مایلی‌کهن هم در ماجرای انتخاب عنایتی به عنوان سرمربی تیم‌ملی امید افشا کرد که چند باشگاه لیگ برتری با هماهنگی قلعه‌نویی سرمربی جذب می‌کنند. با این وجود، همه دوست داشتند تیم‌ملی به فینال برسد، چون معتقد بودند به سادگی می‌تواند اردن را شکست دهد، اما این قطر بود که به این افتخار رسید. رفتار قلعه‌نویی بعد از حذف خوب بود. او از مردم ایران عذرخواهی کرد و پذیرفت که اشتباهاتی داشته است. البته در برنامه فوتبال برتر، قلعه‌نویی سعی کرد چیز خاصی را گردن نگیرد ولی این‌که رویکرد متفاوتی نسبت به گذشته داشت، با تمجید همگان مواجه شد. حالا مسیر تیم‌ملی با امیر ادامه پیدا می‌کند. 

حسرتی که ۵۲ ساله شد 

دیگر انگار برای‌مان عادی شده که هروقت به بازی‌های المپیک نزدیک می‌شود، به صعود تیم‌ملی امید ایران به این بازی‌ها امیدوار باشیم، اما در نهایت به تعداد سال‌های صعود نکردن ایران چهار سال دیگر اضافه کنیم. البته این بار که رقابت‌های انتخابی شروع شد، خیلی‌ها به این مساله امیدوار نبودند؛ دلیل‌شان هم کاملا منطقی به نظر می‌رسید. پروسه و روندی که برای انتخاب سرمربی این تیم انجام شد، در سال‌های اخیر کاملا بی‌سابقه بود. بعد از کناره‌گیری مهدی مهدوی‌کیا از این تیم، فدراسیون وارد چرخه انتخاب مربی شد.

مثل همیشه، کلی اسم در رسانه‌ها مطرح شد؛ از محمد ربیعی و مجتبی حسینی گرفته تا محرم نویدکیا و حتی افشین قطبی. در مقطعی تمام خبر‌ها حاکی از این بود که محرم قرار است بعد از مدتی غیبت با تیم امید به فوتبال برگردد، اما در کمال تعجب رضا عنایتی به عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد. در همان زمان این شایعه مطرح شد که نویدکیا به دلیل تماس نگرفتن با امیر قلعه‌نویی، فرصت حضور روی نیمکت ایران را از دست داده است. با توجه به رابطه خوب عنایتی با قلعه‌نویی، به نظر می‌رسید این شایعه چندان هم بی‌دلیل نبوده است. به هر حال، تیم امید برای راهیابی به المپیک با این مربی کار خود را شروع کرد که در سال‌های اخیر کارنامه موفقی در این عرصه نداشت. اولین گام، حضور در مرحله نخست انتخابی در ازبکستان بود. تیم ایران دو بازی ابتدایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و نوبت به بازی آخر و تقابل با میزبان رسید. شاگردان عنایتی مقابل ازبک‌ها شکست خوردند و تنها امیدشان برای صعود به جام ملت‌های زیر ۲۳ و انتخاب المپیک، کسب مقام بهترین تیم دوم بود. اما در اتفاقی عجیب، ایران به دلیل دریافت کارت زرد بیشتر رقابت را به مالزی باخت و از صعود به المپیک بازماند. به این ترتیب حسرت المپیک برای فوتبال ایران ۵۲ ساله شد. البته این تنها شاهکار رضا عنایتی و دوستانش در تیم امید نبود. چند هفته بعد از این مسابقات، تیم امید با استفاده از سه بازیکن بزرگسال وارد بازی‌های آسیایی شد تا بتواند با کسب قهرمانی، کمی تلخی آن شکست را جبران کند. تیم ایران بعد از صعود از مرحله گروهی، در اولین بازی حذفی در یک چهارم نهایی مقابل هنگ‌کنگ قرار گرفت. با باخت یک بر صفر مقابل این تیم، هم فوتبال ایران از بازی‌های هانگژو حذف شد و هم فوتبال هنگ‌کنگ برای اولین بار در تاریخ به پیروزی مقابل ایران رسید. بعد از این شکست ها، مثل همیشه فقط بهانه و عذر‌های توجیه‌نشدنی از سوی مسئولان و کادرفنی در رسانه‌ها اعلام شد و موضوع تیم امید تا سه سال دیگر و برای صعود به المپیک ۲۰۲۸ بایکوت شد. 

تاجگذاری با طلا

تصویر تاجگذاری یک ورزشکار و در ادامه، حرکت دست به سینه او، با نگاهی مملو از اعتماد به نفس، شما را یاد چه کسی می‌اندازد؟ برای این‌که راهنمایی‌تان کنیم، به آرشیو کشتی در ذهن‌تان سر بزنید. صحبت از جوانی است که بدون شک بر تاج و تخت سنگین وزن کشتی آزاد جهان تکیه زده. کسی که فقط از قدرت عضلاتش استفاده نمی‌کند و همه می‌گویند کشتی‌های او تلفیقی از قدرت و فکر است. پسری که در زمان مدرسه، جزو تیزهوشان بود و اگر درس می‌خواند، به قول پدرش می‌توانست یکی نخبگان علمی کشور باشد. امیرحسین زارع، اما راه دیگری را انتخاب کرد و امروز یکی از نخبگان ورزش ایران است. پسری مودب و کم‌حرف که خادم امام رضا (ع) هم هست. وقتی اولین بار سال۹۸ بار او رودررو شدیم، می‌جنگید تا در لیست اصلی تیم‌ملی باشد: «فعلا مهم‌ترین هدفم این است که بتوانم عضو ثابت تیم‌ملی بزرگسالان شوم.» آن زمان او در کشتی جوانان جهان خوش درخشیده بود. سنگین وزن‌های تیم‌ملی آنقدر خوب بودند که امیرحسین هدفش را گذاشته بود در رسیدن به جایگاه آنها. زارع، اما رفته رفته قدرت خود را تصویب کرد. او با بدشانسی در بازی‌های المپیک سوم شد. در بازی‌های آسیایی به عنوان قهرمانی رسید و موفق شد دو بار هم عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کند.

در سال ۱۴۰۲ او یکی از موفق‌ترین چهره‌های ورزش ایران بود. در رقابت‌هایی که حسن یزدانی دوباره مغلوب تیلور شد، این امیرحسین بود که با جثه کوچکتر نسبت به رقبای سرسخت و قوی خود، توانست بر بام دنیا بایستد. حیف است که نام امیرحسین زارع و دیگر کشتی‌گیران این عصر، زیر سایه حسن یزدانی قرار گیرد. عده‌ای معتقدند به امیرحسین زاع به اندازه که باید پرداخته نشده است. او به مراتب موفق‌تر از حسن یزدانی بود. در این مطلب قصدی برای قیاس نیست و هر ورزشکاری در جایگاه خود نهایت تلاشش را برای موفقیت می‌کند ولی زارع با مدال‌هایی که به دست آورده، به عنوان یکی از پدیده‌های کشتی جهان تاجگذاری کرده وهمه می‌گویند طلای سنگین وزن دنیا را فعلا باید به نام او سند زد. این موفقیت‌ها زارع را بیش از گذشته برجسته کرده، اما نکته مهم این بوده که امسال او از سوی فدراسیون جهانی کشتی هم به عنوان بهترین سنگین وزن جهان انتخاب شده است. 

میرزازاده؛ استعداد ناب فرنگی

وقتی حرف از استعداد‌های کشتی می‌شود، ناخودآگاه نام امین میرزازاده به ذهن همه خطور می‌کند. بعد از تاجگذاری امیرحسین زارع در سنگین‌وزن کشتی آزاد، ستاره دیگری در سنگین‌وزن این بار در کشتی فرهنگی متولد شد. امین بدون شک یکی از برجسته‌ترین و بهترین ورزشکاران سال ۱۴۰۲ بود. مرد ۲۶ ساله‌ای که با توان بدنی دیوانه‌کننده و دستانی شگفت‌انگیز، مثل آوار بر سر رقبا ریخت. کارنامه امین باورنکردنی است. او معمولا به هر مسابقه‌ای پا گذاشته با مدال بازگشته. در سال ۲۰۱۵ طلای نوجوانان جهان و قهرمانی آسیا را مال خود کرد. در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ قهرمان جوانان جهان شد. از سال ۲۰۲۰ به تیم بزرگسالان رسید. همان سال به دهلی‌نو رفت و در مسابقات آسیایی قهرمان شد. در سال ۲۰۲۱ در بلگراد طلای زیر ۲۳ سال جهان را به گردن آویخت.

از سال ۲۰۲۲ بود که توانست قدرت خود را به سنگین وزن آسیا دیکته کند. در بازی‌های آسیایی به طلا رسید و حالا مانده بود مسابقات جهانی بزرگسالان. او در سال ۱۴۰۲ دست به دو کار بزرگ زد. ابتدا در مسابقات قهرمانی آسیا طلا را مال خود کرد و سپس عازم مسابقات جهانی بلگراد شد. حالا زمان آن بود که نشان دهد کت تن کیست. امین در این مسابقات به ترتیب رومن کیم از قرقیزستان، تموربک نسیم‎اف از ازبکستان، منگ لینگ‌ژی از چین و رضا کایالپ قهرمان اسطوره‌ای ترکیه را شکست داد و در ۳۱ شهریور بر بام دنیا ایستاد. امین را می‌توان یک استعداد محض خواند. مردی که دوست داریم در المپیک به بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش برسد. میرززاده همه سکو‌ها را فتح کرده الا سکوی المپیک. در ظاهر همه چیز برای کسب این مدال ارزشمند مهیاست. او نیز مثل خیلی از کشتی‌گیران دیگر ماه‌های زیادی را در کمپ تیم‌های ملی کشتی سپری کرده و بدنی از سپر ساخته است. امین بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش را تابستان آینده و در المپیک پاریس می‌جوید. همه امیدوارند این مرد مهربان و خوش‌قلب بتواند به آرزویش برسد چراکه این آرزوی ورزش ایران نیز هست. سال‌هاست در کشتی فرنگی سنگین وزن قدرتمندی نداشتیم و با او حالا حالا‌ها بیمه هستیم. 

شگفتانه‌ها در بازی‌های آسیایی 

بازی‌های آسیایی هانگژو در حالی به پایان رسید که کاروان ورزشی کشورمان در جایگاه هفتم جدول توزیع مدالی قرار گرفت که نسبت به دوره قبل یک پله افت داشت. با این حال، کاروان ایران در چند رشته صاحب مدال و موفقیت شد که در نوع خود، شگفتی محسوب می‌شود. نگاهی کوتاه به رشته‌های شرکت‌کننده در این مسابقات نشان می‌دهد که بیشترین طلا‌های کسب شده در کشتی (۵ مدال) وبعد در ووشو و کوراش (۳ مدال) بوده است (کوراش زیر‌مجموعه فدراسیون ووشو است).

در برخی رشته‌ها مانند تیراندازی با کمان و جودو مدالی کسب نشد. مهم‌ترین شگفتانه کاروان ایران در رشته ژیمناستیک بود که مدال تاریخی نقره کسب کرد که با توجه به حواشی عجیب بیش از یک سال این رشته، درخشان بود. در بخش تیمی، تنیس روی میز هم درخشان ظاهر شد و برای اولین بار با شکست ژاپن برنز آسیا گرفت. شطرنج، دیگر رشته تیمی بود که تاریخ‌سازی کرد و مدال ارزشمند طلا به دست آورد. در این میان، برخی رشته‌های تیمی کاروان کشورمان در بازی‌های آسیایی هانگژو نتایج چندان خوبی نداشتند و حتی در رشته‌ای مانند کبدی که شاید خیلی‌ها روی مدال طلای‌شان حساب می‌کردند، نقره و برنز حاصل کار بود. بسکتبال عملکرد ناموفق داشت و واترپلو هم چهارم شد. یکی از معدود رشته‌های گروهی موفق، والیبال بود که کارش را با قهرمانی به پایان رساند. اگرچه تاکید مسئولان ورزش کشورمان اعزام کاروان کیفی به بازی‌های هانگژو بود، اما به نظر می‌رسد همین کاروان کیفی در بسیاری از رشته‌ها انتظارات را برآورده نکرده است که می‌توان به وزنه‌برداری، تکواندو، کبدی، تیراندازی، فوتبال، بسکتبال، هندبال و قایقرانی اشاره کرد. 

سال سردرگمی والیبال 

والیبال ایران تا چند سال علاوه بر این‌که قدرت برتر قاره آسیا بود، به جمع غول‌های دنیا هم اضافه شده بود و تیم‌های مطرحی همچون لهستان و آمریکا کار سختی مقابل ملی‌پوشان ایران داشتند، اما مسیر غلطی که از چندی پیش شروع شده بود، در سال ۱۴۰۲ به بن‌بست خود رسید. تیم‌ملی والیبال با هدایت بهروز عطایی روز‌های نه چندان خوشی را برای طرفداران این رشته رقم زد. اول از همه، بازی‌های لیگ ملت‌های جهان در سال ۲۰۲۳ بود که در تعیین رنکینگ تیم‌ها برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس اهمیت فراوانی داشت. تیم ایران در این مسابقات فقط دو پیروزی به دست آورد و با ۱۰ شکست در جایگاه چهاردهم ایستاد. این بدترین عملکرد والیبال ایران در پنج سال اخیر در این مسابقات بود. از همان زمان، زمزمه کنار گذاشتن عطایی در رسانه‌ها شنیده شد، اما رئیس وقت فدراسیون در حمایت از او اعلام کرد تیم‌ملی با همین ترکیب در مسابقات قهرمانی آسیا در تبریز شرکت می‌کند. دومین فاجعه زمانی رقم خورد که ایران مقابل چشم هوادارانش در بازی فینال به ژاپن باخت. این مساله هم نتوانست داورزنی را متقاعد کند که حکم به برکناری عطایی بدهد.

دلیلش هم نزدیک بودن بازی‌های آسیایی بود. تنها افتخار والیبال ایران در سالی که گذشت، قهرمانی در بازی‌های آسیایی هانگژو بود که البته دلیل اصلی این قهرمانی، حضور ژاپن با تیم دومش بود. در حالی که بسیاری از منتقدان اعتقاد داشتند والیبال ایران باید برای انتخابی المپیک، کادر فنی خود را عوض کند، اما لجاجت فدراسیون باعث شد تا تیم‌ملی در انتخابی المپیک فرصت صعود مستقیم را از دست بدهد. بعد از آن بازی‌ها، کار عطایی در تیم‌ملی به پایان رسید. از آن زمان به بعد، پروسه کلافه‌کننده انتخاب سرمربی شروع شد. هر روز نام یک چهره شناخته شده برای قبول هدایت تیم‌ملی والیبال آورده می‌شد و در این میان نام سعید معروف هم برای مدتی به عنوان گزینه اصلی مطرح شد. در نهایت در روز‌های ابتدایی اسفند مسئولان فدراسیون اعلام کردند که مائوریسیو موتا پائز، مربی ۶۱ ساله برزیلی-فرانسوی به عنوان سرمربی تیم‌ملی والیبال مردان ایران در سال ۲۰۲۴ انتخاب شده است. او که سابقه دستیاری مربیان بزرگی همچون رزنده را در کارنامه دارد، مهم‌ترین هدفش را کسب سهمیه برای حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس اعلام کرد. البته درروز‌هایی که سرمربی تیم‌ملی انتخاب شد، فدراسیون منتظر انتخابات جدید است تا با رئیس تازه سال نو را شروع کند. 

سال خوش پرسپولیس

سال گذشته در همین روزها، حال و اوضاع هواداران پرسپولیس اصلا خوب نبود. شاگردان یحیی گل‌محمدی در آخرین روز‌های سال ۱۴۰۱ در خانه مقابل سپاهان شکست خوردند و فاصله‌شان با صدر به ۵ امتیاز رسید. کمتر هواداری از پرسپولیس تصور می‌کرد که این تیم بتواند در پایان فصل به قهرمانی برسد؛ اما اتفاقات فوتبالی عجیبی در هفته‌های پایانی لیگ رقم خورد. شکست سپاهان مقابل تراکتور و تساوی این تیم در خانه مقابل ملوان، موجب شد تا شاگردان یحیی در کمال تعجب صدر را پس بگیرند. بعد از آن نوبت روز‌های سرنوشت‌ساز قرمز‌ها رسید. پرسپولیس برای آن‌که بتواند در صدر بماند، مسابقه حساس دربی را در پیش داشت. فقط برد می‌توانست این مساله را قطعی کند. تک گل عیسی آل‌کثیر موجب شد هم استقلال و ساپینتو از کورس قهرمانی خارج شوند و هم قرمز‌ها جام را نزدیک‌تر از همیشه ببینند. چند هفته بعد، پرسپولیس با پیروزی قاطع ۴ بر صفر در قائمشهر، برای ششمین بار در هفت سال اخیر به قهرمانی رسید. البته این پایان کار نبود و یحیی و شاگردانش می‌خواستند با قهرمانی در جام‌حذفی، نام خودشان را در فوتبال ایران جاودانه‌تر کنند. آنها در بازی فینال و در فاصله نزدیک به ۳۵ روز، بار دیگر مقابل استقلال قرار گرفتند و این بار با نتیجه ۲ بر یک به پیروزی رسیدند تا سال تلخی را برای آبی‌ها رقم بزنند. پرسپولیس فصل جدید لیگ‌برتر را در حالی شروع کرد که طرفدارانش رضایت چندانی از مدیریت در نقل و انتقالات تابستانی نداشتند. هر چه لیگ جلوتر می‌رفت، اختلاف یحیی و مدیرعامل بیشتر می‌شد و در نهایت در پایان نیم فصل، سرمربی موفق سرخ‌ها از این تیم کناره‌گیری کرد. بعد از آن پروسه انتخاب سرمربی جدید شروع شد و در این میان با مربیانی همچون برانکو و کالدرون هم مذاکره شد، اما درنهایت وبعد از چند هفته، اوسمار ویرا برزیلی که دستیاریحیی بود، به عنوان سرمربی انتخاب شد. هواداران پرسپولیس امیدوارند با این مربی، افتخار گذشته‌شان را تکرار کنند. 

سینا ضیغمی‌نژاد

با کسب ۲ مدال طلا و یک نقره، موفق‌ترین ملی‌پوش ایران در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو بود.

هادی چوپان 

قهرمانی آرنولد کلاسیک و نایب قهرمانی در رقابت‌های مستر المپیا او را از سایر چهره‌های ورزش ایران متمایز کرد

میر‌مصطفی جوادی 

تنها طلایی وزنه‌برداری ایران در رقابت‌های جهانی عربستان و یکی از سهمیه‌های المپیک ایران در پاریس 

امین میرزازاده

با کسب ۳ مدال طلای قهرمانی جهان، قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی شاخص‌ترین چهره کشتی فرنگی ایران بود

امیر‌حسین زارع

مثل فوق سنگین کشتی فرنگی، فوق سنگین کشتی آزاد ایران هم با قهرمانی درجهان وطلای بازی‌های آسیایی یکی از بهترین‌ها بود

پرهام مقصودلو

مرد شماره یک شطرنج ایران با کسب طلای بازی‌های آسیایی و رسیدن به رتبه ۱۹ جهان یکی از شاخص‌ترین‌ها بود

مهدی الفتی 

با کسب اولین مدال ژیمناستیک ایران در بازی‌های آسیایی و قرار گرفتن در رنکینگ سوم جهان تاریخ‌ساز شد

ناهید کیانی

با کسب عنوان قهرمانی جهان و قرار گرفتن در میان ۴ نفر برتر رنکینگ جهانی نامزد بانوی سال ورزش ایران است

نوشاد و نیما عالمیان

با کسب مدال برنز دوبل و تیمی آسیا، تنیس روی میز با این دو برادر بعد ۶۵ سال رنگ مدال بازی‌های آسیایی را دید

منبع: جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: چهره های ورزشی چهره های شاخص

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۳۵۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیام تبریک وزیر ورزش به مناسب قهرمانی ووشو

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از تسنیم، کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان در پیامی  قهرمانی ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی ووشو که با 20 مدال رنگارنگ و با اقتدار کسب شد را تبریک گفت.

متن پیام وزیر ورزش و جوانان به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم 

رقابت‌های انتخابی جام جهانی ووشو در چین، آنچنان با درخشش ایران همراه بود که هر 14 ووشوکار کشورمان موفق به کسب مدال شدند و قهرمانی تیمی این دوره‌ از رقابت‌ها در مهد ووشوی دنیا، با قهرمانی مقتدرانه همراه بود.

20 نشان  از هر 14 ووشوکار ایران در بخش آقایان و بانوان به تفکیک با 13 مدال طلا، 5 نقره و 2 برنز در رقابت با 300 ورزشکار از 38 کشور دنیا به ارمغان آمد تا نمادی از اقتدار مجدد این ورزش رزمی مهیج را بار دیگر در  یک رویداد رقابتی مهم نظاره‌گر باشیم.

به کلیه‌ی قهرمانان و اعضای کادر فنی و سرپرستی و همچنین کادر مدیریتی فدراسیون ووشو که در هر دو بخش بانوان و آقایان، جلوه‌ی باشکوهی از برنامه‌ریزی، تلاش و مدال را بروز دادند، تبریک می‌گویم و امیدوارم همچنان این درخشش‌های رشته‌ی پرافتخار ووشو استمرار داشته باشد.